Het was vandaag een spannende dag. Aan het eind van de ochtend kwam mijn oncologe om mij te vertellen dat ik 7 zakjes stamcellen had, en dat dit teveel was om in een keer terug te geven. Ik zou anders teveel invriesmiddel binnen krijgen, de stamcellen zijn namelijk ingevroren.
Daarom heb ik vandaag 3 zakjes gekregen en krijg ik morgen de andere 4 zakjes.
Ik kreeg eerst medicijnen om bijverschijnselen en allergische reacties te voorkomen (Tavegil en Prednison). Om 14.00 uur was het dan zover.
Elk zakje stamcellen moest apart worden opgehaald op een andere afdeling. Hier was een medewerkster van de bloedbank aanwezig met een grote container stikstof, met de zakjes daarin.
Zij ontdooide de zakjes allemaal apart in een warmwater bak.
Papa liep steeds mee met verpleegkundige Jolanda om elk zakje op te halen.
Een andere verpleegkundige, Andrea, bleef bij mama en mij op de kamer om elk zakje eraan te hangen. Ook deed ze om de 5 minuten alle controles bij mij. Temperatuur, bloeddruk, ook lag ik aan de monitor. Ik werd dus goed in de gaten gehouden.
Ze hadden ons al gewaarschuwd voor de sterke geur die uit mijn lichaam zou komen. De geur van het invriesmiddel kwam zelfs mijn poriën uit. Volgens mama lijkt de geur op sterke muffe roosviceeranja. De verpleegkundige had overal in mijn kamer bakjes met losse koffiepoeder neergezet die de geur weg moesten nemen. Zelf rook ik het gelukkig niet.
Het was een bijzonder en spannend gebeuren. Hier heb ik lang naar uitgekeken. Deze stamcellen heb ik heel hard nodig om uit mijn lichamelijke dip te komen na deze zware chemo. Mijn bloedbeeld is heel erg laag, mijn beenmerg zakt al aardig naar nul. Ik raak steeds meer vermoeid en begin minder te eten en ben weer overgegaan op sondevoeding. Mijn slijmvliezen in mond, keel en darmen raken geïrriteerd. Ik begrijp nu waarom ik zo veel weken in een geïsoleerde kamer moet zijn.
Het is vandaag allemaal gesmeerd verlopen dankzij Jolanda en Andrea.! Ook heb ik geen rare reacties gehad. Pffffff weer een hele opluchting. Ik kijk nu met minder spanning naar de volgende 4 zakjes van morgen aan.
p.s. bedankt voor jullie kaartjes...die vrolijken mijn kamer aardig op.
Aylin
6 opmerkingen:
Hey Aylin,
Met veel interesse lees ik elke keer je blogberichtjes. Wat jij nu doormaakt, staat me binnenkort ook te wachten. Ik hoop dat ik me erdoor slaag met dezelfde positieve ingesteldheid als jouw! Hopelijk blijven verdere bijwerkingen weg en verloopt het herstel vlotjes.
Veel liefs,
Anke
Hallo Aylin,
In mijn koelkast staat een fles roosvicee, dus daar heb ik even aan geroken. Ik kan me nu een beetje voorstellen welke geur het invriesmiddel verspreidt. Het lijkt me een vreemde ervaring en ik kan me voorstellen dat je blij bent dat je het zelf niet ruikt.
Hopelijk verloopt het teruggeven van de stamcellen vandaag ook zonder bijverschijnselen. En ik hoop dat je je vanaf nu elke dag weer beter en sterker gaat voelen.
Ik vind het knap dat je ondanks de vermoeidheid toch blijft schrijven.
Groetjes, Carin.
Hoi Aylin,
Wat fijn dat de terugplaatsing gister goed is gegaan! Hopelijk gaat het vandaag ook weer zo mooi. Enorm knap dat je elke keer weer stukjes op je blog schrijft, ondanks dat ze zo moe bent.
Veel sterkte de komende dagen!
Lieve groet,
Ingrid Deterink
Lieve Ellepel,
Wat heb je toch veel doorstaan, en wat onzettend knap die positiviteit van je. We hopen dat je geen nare bijwerkingen krijgt, en weer snel hersteld! Als je een keer een goede dag hebt willen we je graag een keer op komen zoeken.
Doe je de groetjes aan Rowyn, pappa en mamma?
Groetjes Frank, Brenda, Laura en Eva
Hoi dappere Aylin,
Wat heb je weer wat moeten doorstaan zèg, spannend allemaal hoor! En wat kun je, ondanks dat je je zo zwak voelt dit hele gebeuren goed verwoorden. Het is voor ons erg duidelijk te begrijpen wat je meemaakt (en dat is heel wat!) Hopelijk voel je je gauw weer wat beter en sterk je goed aan! We duimen hard voor je en blijven je volgen.
Liefs, Jan Kiki Tessa en Karin
Hoi Aylin,
Ik hoop dat het allemaal een beetje lukt en dat jullie het samen enigzins vol kunnen houden.
Je moet maar zo denken dat je elke dag weer een stap verder bent.
Ik zal je blog wel volgen om het verloop te lezen. Groetjes ook aan je ouders.
Johan Peddemors
Een reactie posten