Aylin Harink

Aylin Harink

zondag 23 november 2014

Het gaat goed met me...

Het is weer een lange tijd geleden dat ik wat heb geschreven. De tijd is omgevlogen. Er is veel gebeurd, mooie en verdrietige dingen.

In september vernam ik dat Ferenc na een jarenlange strijd is overleden en twee weken geleden overleed Evi. Dit raakte mij diep en ik vind het heel moeilijk om te bevatten, hoe oneerlijk is het elke keer weer als iemand de strijd tegen kanker moet opgeven.

Lieve Ferenc, jouw moed was altijd een voorbeeld voor mij.
Lieve Evi, jouw motto "Enjoy the simple things in life" is zo waar.
Met diep respect blijven jullie in mijn gedachten.

Vrijdag 31 oktober moest ik weer naar Groningen voor scan en bloedprikken. Het was weer een lange dag op het ziekenhuis. Mijn oncologe was er niet, het duurde langer dan normaal voordat we de uitslag kregen. De uitslagen van de MRI-scan en het bloed waren weer goed. We waren erg blij met dit goede nieuws. De bloedwaardes waren wel iets gestegen maar wel binnen de normen. Maar dat het is gestegen maakt ons wel zenuwachtig. Toen ik voor de tweede keer weer een tumor kreeg waren deze waardes ook verhoogd. Dit blijft dan wel tussen de oren zitten. De vorige keer had mijn oncologe voorgesteld om dan vanaf nu om de zes maanden te gaan. Dit lijkt voor mijn gevoel een hele lange periode zonder enkele controle, dat geeft mij onzekerheid. Dit wil ik nog met mijn oncologe bespreken. Eigenlijk wil ik gezien de bloedwaarden nog een keer controle over drie maanden.

Het gaat goed met me, heb niks te klagen. Ik voel me goed en doe leuke dingen. Ik ben begonnen met gitaarles, iets wat ik vanaf mijn tiende al wou doen, voordat ik ziek werd. Ik heb een bijbaantje voor een paar uurtjes in de week. Het is super om gewoon weer de normale dingen te kunnen doen net als iedereen.

Op 29 november ben ik officieel twee jaar "schoon". Twee jaar lijkt een lange tijd maar ik ben er nog niet. Elke dag sta ik er bij stil dat ik er nog ben. Ik blijf zeggen: "niets is vanzelfsprekend".

De afgelopen jaren zijn er vrienden afgehaakt, maar ik heb ook nieuwe vriendschappen gesloten. Zo heb ik voor een paar weken terug Maaike Kwant ontmoet. Zij maakt armbandjes met een mooi(e) woord/tekst er in, voor kinderen met kanker en andere ziektes. Zij wou mij ook graag een armbandje geven. Maaike, ik vind het heel bijzonder dat jij dit doet voor zoveel zieke kinderen, heb respect voor jou!



Ik heb besloten om vanaf nu te stoppen met schrijven op dit blog. Ik heb door de jaren heen mijn gevoelens en gedachten van mij af kunnen schrijven. Aan de andere kant hoop ik dat ik met mijn verhaal ook anderen tot steun heb kunnen zijn.
Ik wil nogmaals iedereen ontzettend bedanken voor de lieve woorden en reacties op mijn blog! Ik kan jullie niet vertellen hoe veel het de afgelopen jaren voor mij heeft betekend dat jullie met mij meeleefden en aan mijn dachten. Niet alleen de lieve reacties van familie, vrienden en kennissen maar ook juist de lieve woorden van onbekenden gaven mij kracht tijdens mijn ziekte, behandeling en de tijd erna.
Lieve, lieve mensen ik dank jullie allemaal zeer voor jullie steun.

Al gauw komt mijn favoriete feest van het jaar weer...Kerst...en ik wens jullie allen heel veel goeds en gezondheid toe voor de toekomst.

Heel veel liefs,

Aylin